Πριν από πολλά χρόνια,
το έτος 1839 ο Άγγλος βοτανολόγος George Gardner ανακάλυψε στη Βραζιλία ένα
μανιτάρι, που οι ντόπιοι το αποκαλούσαν «flor de coco», δηλαδή λουλούδι της
καρύδας, καθώς αυτό το μανιτάρι εντοπίζεται προσαρτημένο στα φύλλα στη βάση
νεαρών κοκοφοινίκων. Αυτό που εντυπωσίασε τον Άγγλο βοτανολόγο ήταν το γεγονός
πως το «flor de coco» έλαμπε μόλις έπεφτε το σκοτάδι, παίρνοντας μια
πράσινη απόχρωση. Ο Gardner προσπάθησε να το ονομάσει Agaricus phosphorescens,
ωστόσο ο συνάδελφός του Miles Joseph Berkeley το περιέγραψε με το συγκεκριμένο
όνομα A. gardneri. Τελικά, τον Φεβρουάριο του 2005 η Marina Capelari με τους
συνεργάτες της το τοποθέτησαν στο γένος Neonothopanus και έτσι προέκυψε και η
ονομασία Neonothopanus gardneri.
Γιατί όμως αυτό το μανιτάρι λαμπιρίζει στο
σκοτάδι;
Την απάντηση σ’ αυτό το ερώτημα έρχεται να τη δώσει μια ομάδα
ερευνητών από το Πανεπιστήμιο του Σάο Πάολο της Βραζιλίας, οι οποίοι
δημοσίευσαν τα αποτελέσματα της έρευνά τους στο περιοδικό Current Biology.
Σύμφωνα με την ερευνητική ομάδα, κάποιοι μύκητες χρησιμοποιούν βιοφωταύγεια για
να προσελκύουν τα έντομα κατά τη διάρκεια της νύχτας, τα οποία έντομα
συμβάλλουν στο να μεταφέρονται οι σπόροι των μυκήτων στις γύρω περιοχές.
Οι
επιστήμονες κάποτε θεωρούσαν πως το Neonothopanus gardneri παρήγαγε φως καθ’
όλη τη διάρκεια του 24ώρου, όμως κάτι τέτοιο φαίνεται πως δεν ισχύει. Είναι
γνωστό πως μόνο 71 είδη μανιταριών μπορούν να παράγουν πράσινο φως και αυτό
συμβαίνει μόνο κατά τη διάρκεια της νύχτας, χάρη στην ικανότητα αυτών των
μυκήτων να ακολουθούν έναν 24ωρο βιολογικό κύκλο, οπότε η βιοφωταύγεια
συμβαίνει μόνο στο σκοτάδι.
Η ερευνητική ομάδα της Βραζιλίας ελπίζει τώρα να
εντοπίσει τα γονίδια που ευθύνονται για τη βιοφωταύγεια των μανιταριών και
στοχεύει να διερευνήσει την αλληλεπίδρασή τους με το βιολογικό ρολόι που τα
ελέγχει. Επίσης, η έρευνα επικεντρώνεται και στη μελέτη
του τρόπου που τα έντομα διασκορπίζουν τους σπόρους των μανιταριών, καθώς το Neonothopanus
gardneri διαδραματίζει βασικό ρόλο στα δασικά οικοσυστήματα.
