Οι Russules του φθινοπώρου



Με μια βόλτα στο δάσος κατά τους φθινοπωρινούς μήνες σ’ ένα δάσος φυλλοβόλων ή και μικτό τύπο φυλλοβόλων και κωνοφόρων δέντρων μπορούμε να παρατηρήσουμε πως τα πιο συχνά μανιτάρια που εντοπίζουμε είναι αυτά του γένους Russula. Αν μάλιστα ρωτήσει κάποιος έναν από τους μόνιμους κατοίκους των ορεινών χωριών, ίσως να του απαντήσει πως αυτά τα μανιτάρια είναι «παλαβά» και δεν τα μαζεύουν. Με τον χαρακτηρισμό ως «παλαβά» δεν εννοούν ασφαλώς πως είναι ψυχεδελικά, αλλά ως «παλαβά» χαρακτηρίζουν κάθε είδος μανιταριού που τους έχει προκαλέσει ή έχουν ακούσει πως προκάλεσε σε άλλους στο παρελθόν κάποιες αντιδράσεις στον οργανισμό, όπως στομαχικές διαταραχές.
Ο λόγος βέβαια που ορισμένοι εμπειρικοί συλλέκτες μανιταριών αποφεύγουν να μαζεύουν Russules είναι πως στο γένος αυτό υπάρχουν πάρα πολλά υποείδη και μάλιστα σε κάποια είναι δύσκολη η αναγνώρισή τους μόνο με την παρατήρηση των εξωτερικών χαρακτηριστικών, έτσι αποφεύγουν γενικά να βάλουν στο καλάθι τους τις Russules.
Όμως, αρκετά είδη του γένους Russula είναι εδώδιμα και σε κάποιες χώρες στο εξωτερικό, όπως στην Κίνα, στην Ταϊλάνδη, στη Μαδαγασκάρη και στο Μεξικό, συλλέγονται και πωλούνται στις αγορές προς κατανάλωση, αλλά ακόμη και ως πρώτη ύλη της πρακτικής ιατρικής. Πρέπει, όμως, να τονιστεί πως καλό είναι να μαγειρεύονται αρκετά καλά, για να εκμηδενίζεται η πιθανότητα να προκληθούν στομαχικές διαταραχές.
Κάποιες από τις Russules που μπορούμε να εντοπίσουμε τους φθινοπωρινούς μήνες στα δάση της Ευρώπης είναι:
Μορφολογικά, είναι εύκολο να ξεχωρίσει κανείς τις Russules από άλλα είδη μανιταριών. Χαρακτηριστικό τους είναι τα έντονα χρώματα στον πίλο, όπως κίτρινο, κόκκινο, πρασινωπό, άσπρο, καφετί, μπλε-μοβ, τα λευκά και εύθραυστα ελάσματα, το λευκό και σαρκώδες στέλεχος και η απουσία δαχτυλιδιού στο στέλεχος.
Πάντως, αν σε επόμενη εξόρμηση στο δάσος εντοπίσετε κάποιες Russules και δεν είστε σίγουροι αν θέλετε να τις καταναλώσετε, αφήστε τες ανέπαφες στο δάσος, καθώς αποτελούν αγαπημένη τροφή για τα ελάφια, τους σκίουρους και τα σαλιγκάρια.